'Pokrzyk' Katarzyna Puzyńska

Katarzyna Puzyńska wróciła do czytelników z 11 już częścią sagi o Lipowie. Zapraszam na ‘Pokrzyk’

Wnyki. Stary dwór pod lasem wywołuje we wszystkich wieki strach. Według mieszkańców, każdy kto przekroczy jego próg zostanie ofiarą klątwy i umrze.

Daniel Podgórski po raz kolejny walczy z dylematami uczuciowymi, przez które wracają do niego demony przeszłości w postaci choroby alkoholowej. Stara się udowodnić niewinność swojej bliskiej emerytowanej już koleżanki- Klementyny Knopp, która została oskarżona o morderstwo Leokadii Orłowskiej i ukrywa się teraz przed wszystkimi w nieznanym im miejscu.

Poznajemy Igę, Elżbietę i Adriannę Orłowskie- adoptowane córki zamordowanej Leokadii oraz Juliana, który umarł kilka dni przed swoją żoną. Adrianna- najmłodsza z kobiet zleca rozwikłanie śmierci rodziców prywatnemu detektywowi- Mariuszowi Nowakowskiemu, który jest byłym mężem Weroniki Podgórskiej. Zanim zacznie on swoją pracę chce zacząć od sprawdzenia swojej klientki, która wydaje mu się tajemnicza, podejrzana i zdolna do wielu rzeczy.

W toku postępowania kolejne tajemnice z przeszłości wychodzą na światło dzienne m.in. historia chłopca, który spłonął  w stodole w latach 70-tych. Okazuje się, że w sprawę była również zamieszana Klementyna.

W ‘Pokrzyku’ mamy bardzo rozbudowany wątek obyczajowy rodziny Orłowskich. W książce nie brakuje trupów i mroczności, jednak to historia tej rodziny wiedzie prym i spycha część kryminalną na drugi plan. Pojawia się też spora liczba bohaterów, w której momentami idzie się pogubić i trzeba się chwilę zastanowić kto jest kim. Na karty powieści wracają także mieszkańcy Lipowa, którzy pojawiali się w pierwszych częściach, a później nie byli już wspominani.  Książkę czytało się całkiem przyjemnie, jednak czasami za bardzo przytłaczała mnie ta obyczajowa otoczka i czekałem na jakąś akcję. Mam wrażenie, że słabo zostały pokazane także działania służb i prowadzone śledztwa. Zaintrygowała mnie oczywiście postać kobiety ze spaloną twarzą oraz maska klauna.

Zaskoczyła mnie postać Daniela, który nie jest już taki grzeczny i poukładany jak wcześniej oraz Emilii, która pokazała swoje drugie oblicze i kobiecy pazur. Również Weronika w niektórych momentach wywoływała we mnie irytację swoim zachowaniem. Z wielką ciekawością za to poznawałem przeszłość Klementyny i obserwowałem jej działania.

To, co najbardziej mnie rozwaliło i zaskoczyło  w ‘Pokrzyku’ to zdecydowanie zakończenie tej historii. Puzyńska totalnie wymiotła i zostawiła czytelników z wielkim ‘WTF?!’. Po takiej końcowej petardzie nie pozostaje nic innego, jak czekać na 12 część o Lipowie, gdzie miejmy nadzieję wszystko się wyjaśni.