'Horyzont' Jakub Małecki

'Kiedyś, jak każdy, marzyłem, żeby nie musieć nic robić. Gdybym spotkał tamtego dawnego siebie, poprosiłbym go, żeby marzył o czymś innym. Codziennie rano wstaje u brzegu olbrzymiego wolnego dnia z którym nie wiem, co zrobić'

Główni bohaterowie ‘Horyzontu’ Jakuba Małeckiego to Maniek- weteran wojenny, który kilka lat temu wrócił z misji, kilka razy otarł się o śmierć i cierpi na zespół stresu pourazowego oraz Zuza- młoda kobieta mieszkająca obok  i ‘stawiająca swoje pierwsze kroki w życiu na własny rachunek. Trafiają na siebie przypadkowo podczas robienia prania. On- cały czas siedzący w przeszłości i nie radzący sobie z codziennością, ona- odkrywająca tajemnice sprzed lat dotyczące jej rodziców. Od tamtej chwili nic nie będzie już takie samo jak wcześniej. Oboje samotni, wspierający się wzajemnie i oczekujący lepszego czasu w przyszłości.

'Może najciekawsze w nim jest właśnie to, ze nie mogę go wyczuć. Czasami mam wrażenie, jakby nieszczególnie mnie lubił. Innym razem wygląda na to, ze na całym świecie obchodzę go tylko ja. Zdarza się też że jest zupełnie nieobecny i nie zwraca na mnie uwagi. Nie wiem nawet czy mu się podobam'

Jakub Małecki stworzył bardzo emocjonującą lekturę. Obserwujemy Mańka- który nie radzi sobie z sytuacjami z przeszłości, jest przesiąknięty wspomnieniami i przeróżnymi emocjami. Chciałby zamknąć za sobą tamte drzwi i więcej do tego nie wracać, zacząć żyć spokojnie. Dobrym pomysłem staje się spisanie wszystkiego i wydanie w formie książki. Tworzenie jednak, po raz kolejny otwiera stare rany. Zuza- opiekuje się swoją chorą babcią i pewnego dnia dowiaduje się od niej przypadkowo o pewnej tajemnicy rodzinnej, która dotyczy jej rodziców.  Los połączył te dwie osoby, które na pozór nie mają ze sobą nic wspólnego . Jednak poznając ich bliżej zauważamy, że oboje muszą zmagać się z traumami i szukają swojego miejsca na tym świecie, gdzie będą mogli żyć spokojnie i z czystą kartą.

‘Horyzont’ to lektura wywołująca wiele emocji. Przez śmiech, po zadumę i zamyślenie, aż po wielki smutek i strach. Małecki doskonale potrafi przekazać emocje. Czytając tę książkę, miałem wrażenie, że każdy wyraz w zdaniu jest idealnie dopasowany, by zabrzmieć tak, a nie inaczej. Nie ma tu miejsca na nic nieznaczące i nie wnoszące sytuacje. Wszystko jest spójne, przemyślane. Autor po raz kolejny udowodnił, że ma prawdziwy dar chwytania za serca czytelników swoich powieści.

Inspiracją do opowiedzenia o przeżyciach weterana wojennego było małżeństwo, które poznał  Małecki. Brało ono udział w misji w Afganistanie i opowiedziało o swoich przeżyciach. Myślę, że fakt ten sprawia, że całą historię przyswaja się jeszcze mocnej i przez długi czas od odłożenia książki nie chce opuścić naszych myśli.

Jeśli macie ochotę na naprawdę świetną lekturę to sięgajcie po prozę Jakuba Małeckiego!

Dziękuję Wydawnictwu SQN

za udostępnienie egzemplarza książki do recenzji.